Bestuurslid Pleun van den Berg maakte de foto van het Albanese meisje met het brood een paar jaar geleden op het platteland in Noord-Albanië. Pleun: “Omdat ikzelf in het brood zit (hij heeft een bakkerij red.) heb ik een warm hart voor alles wat met deeg te maken heeft. Albanezen houden van brood, het liefst wit, en met het broodproject hebben we honderden broden gebakken. Toen we tijdens het uitdelen het meisje het brood aanpakte, dacht ik: ‘Hier doen we het voor’.”
Hoop voor Albanië bestuurslid Pleun vervolgt: “Ik weet nog dat het een arme buurt was en het was een koude dag. De dorpelingen vonden het prachtig dat er vers brood gemaakt werd. Naast het broodproject hebben we met stichting Hoop voor Albanië ook een bejaardenhuis opgeknapt in dezelfde gemeenschap, maar dat is weer een ander verhaal.”
Brood als levensbehoefte
Van jongs af aan heb ik wat met brood en deeg. De advertentietekst ‘Geef hen heden het dagelijks brood’ is mij uit het hart gegrepen, hoewel ik em niet heb bedacht. Jaren geleden hielp Hoop voor Albanië bij de opstart van zeven bakkerijen in kleinere dorpjes. We brachten bakkerij-machines en coachten de kleine ondernemingen. Sommige bakkerijen draaien nog steeds en bieden werkgelegenheid. Laatst hebben we deegmachines en mengmachines gekocht en getransporteerd voor een bakkerij. Soms moeten de mensen wel uren lopen om brood te halen. Na water is voor mij brood, maar ook voor velen, een soort van tweede eetbare levensbehoefte.”
De advertentietekst ‘Geef hen heden het dagelijks brood’ is mij uit het hart gegrepen.
Dubbeldikke snee brood
En als Pleun eenmaal vertelt, volgt het ene verhaal na het andere. “Ik weet nog wel tijdens de vluchtelingen-crisis in 1999. Door de Kosovo-oorlog verbleven tienduizenden mensen in gymhallen in Tirana. Albanië ving toen ruim 300.000 vluchtelingen op uit buurland Kosovo. Die mensen moesten eten en hadden hoognodig brood nodig. Met hulptransporten brachten we brood-ingrediënten, maar ook brood- en snijmachines. In de kelder van het gastenverblijf in Tirana hebben we toen heel veel broden gebakken voor de Kosovaarse vluchtelingen. Toen we de broden uitdeelden vonden ze de smaak goed, maar de sneetjes veel te dun. Een monteur die bij Open Doors werkte heeft toen de snijmachines aangepast. Hij haalde van de 24 messen, 12 messen uit de snijmachines. Toen vonden de vluchtelingen de smaak én het formaat goed.”
