De afgelopen twee weken waren Teun en ik te gast in het gasthuis in Tirana. We zijn hier om wat vakantie te vieren en voor Teun om wat oude vrienden te zien (hij heeft eerder in Albanië gewoond), maar ook omdat ik het op mijn hart had te kijken of ik iets kon doen met mijn teken en schilder kwaliteiten.
Tekenen en schilderen is voor mij altijd een manier om mijn binnenste naar buiten te brengen. Ik was niet zo’n prater en tekenen en schilderen was fijner om me te uiten. Zeker na een heel moeilijke periode in mijn leven kon ik mijn emoties hiermee verwerken. Het helpt mij ook om te groeien in geloof en om contact te hebben met God. Beelden zeggen zoveel meer dan woorden. Dit gun ik anderen ook. Vorig jaar november zijn Teun en ik getrouwd. Teun heeft een hart voor Albanië en daar wil ik graag in mee gaan. Dus hebben we samen de tijd genomen voor gebed voordat we naar Albanië gingen. In een droom kreeg ik een beeld over Albanië en dit heb ik geschilderd. God is de Heelmeester die troost en geneest. Wij mogen getuigen van Hem zijn en de mensen voorleven. Wij mogen helpen om te troosten en pleisters te plakken.
Zie schilderij: Uit de rug, het gat (dat is de kaart van Albanië), van het meisje, groeit een roos. Hoop voor Albanië! De scheuren en barsten mogen worden geheeld met een gouden laag, dan heeft het nog meer waarde.
Dit schilderij heb ik meegenomen naar Albanië. Met verschillende groepen heb ik mijn getuigenis kunnen delen. En daarna een workshop schilderen mogen geven. Onder andere in de vrouwengevangenis in Tirana en bij drugsverslaafden in Teen Challenge. Afwijzing was de wortel van mijn probleem. Ook veel Albanezen herkennen dit. Het was heel bijzonder om dit mee te mogen maken, te doen en te delen.
Anke van der Lugt- Nieswaag
Dit is een artikel wat verscheen in het zomernummer van het HvA-magazine
