Een gebeurtenis die ons afgelopen maand zeer heeft aangegrepen. Matilda, een moeder van vier kinderen, die jarenlang te maken heeft met geweld van een alcoholistische echtgenoot. Met een regelmaat veranderde het huis in een schouwspel van horror.
Matilda is een vrouw die zonder enige steun probeerde te overleven en zorg te dragen voor haar gezin. Ook de familie van haar man liet haar aan haar lot over. Het geweld was een kwestie die binnen de muren moest blijven. Ze durfde het woord echtscheiding niet te noemen, omdat iedereen er tegen zou zijn. ‘Een goede man hoort een vrouw zo nu en dan te slaan’, en ‘ze zal er wel om gevraagd hebben’.
Allesveranderende nacht
Op een nacht veranderde echter alles toen haar man weer thuiskwam, meer dronken en gewelddadiger dan ooit. De wonden die ze die nacht had opgelopen, bleven nog vele dagen op haar lichaam zitten, maar de diepste wonden zaten in haar ziel. Na dit geweld vond ze het tijd om hem aan te geven, maar voordat ze de laatste stap zette, besloot ze met haar oudste zoon te praten.
“Ik trek het niet meer”
Met vermoeide ogen en een trillend hart vertelde ze hem: ‘Mijn zoon, ik kan het niet meer aan. Help me of ik verlaat deze wereld voorgoed’. De jongen zweeg even, maar met een volwassenheid die niet bij zijn leeftijd paste, steunde hij de beslissing van zijn moeder en gingen ze samen naar de politie om een klacht in te dienen. De politie ondernam actie en hield de echtgenoot 24 uur vast op het politiebureau. In die 24 uur werd Matilda bedreigd door de familie en trok uiteindelijk de klacht tegen haar man in. De familie had verteld dat ze alles zouden oplossen door hem in hun huis te nemen.
Verblind door woede en alcohol
Het waren waardeloze woorden, omdat er geen verandering kwam. Matilda leefde elke dag in dezelfde verschrikking, in dezelfde angst. Op 28 december gebeurde het ergst denkbare. Haar man, verblind door woede en alcohol, besloot alles te beëindigen. Hij kwam het huis binnen met een blik benzine, overgoot de muren ermee en stak het in brand.
Matilda en haar kinderen hebben niet alleen wonden in hun lichaam, maar ook in hun geest.
Vuurstrijd
Matilda was in de tuin tot ze begreep wat haar man aan het doen was. Ze was doodsbang en schreeuwde dat haar kinderen naar buiten moesten komen. Een van haar dochters, die probeerde het huis te verlaten, haar kleren vatte vlam en zij raakte gewond. Het vuur werd geblust en de ‘echtgenoot en vader’ zit achter slot en grendel, maar de pijn is onuitwisbaar. HvA kon de volgende dag nieuw meubilair brengen en de muren zijn weer opnieuw gewit. Matilda en haar kinderen hebben niet alleen wonden in hun lichaam, maar ook in hun geest. Helaas komen zulke incidenten regelmatig voor in Albanië en krijgen we vaak aanvragen om hulp te bieden. De overheid draagt geen zorg en de mensen zijn nog altijd in de greep van het communistisch en traditioneel denken.
Samenwerking
Dankbaar zijn we dan als kerken en hulporganisaties ons benaderen om mee te helpen in de diverse noden in het land. Veel respect voor deze hulpverleners die de kracht en energie hebben de mensen te omringen en bij te staan in hun nood. Zonder enige twijfel zullen we hen moeten helpen in hun missie om Gods liefde te brengen.
